Baśnie Andersena

Spektakl złożony z trzech baśni:

  1. „Świniopas” – Problem sztucznego piękna i powierzchowności, który często widać już u dzieci w wieku wczesno szkolnym. Tworzenie liderów na podstawie markowych ubrań czy drogich telefonów, a nie życzliwości wobec innych, aspiracji czy wyników w nauce.
  2. „Nowe Szaty Króla”- Coraz bardziej narastający problem tego co wirtualne czyli tak naprawdę nie istniejące. Wirtualne pieniądze, wirtualne przyjaźnie, wirtualne tożsamości na portalach społecznościowych. Wirtualni bohaterowie z gier komputerowych którym kupujemy coraz większe moce, zdolności za prawdziwe pieniądze.
  3. „Brzydkie Kaczątko”- Problem wykluczenia z grupy, braku akceptacji odmienności. Spychanie na margines dzieci dobrze się uczących, dzieci z małżeństw mieszanych, a często też dzieci niepełnosprawnych.

Każda z baśni jest zagrana w innej formie teatralnej.

„Świniopas” – to tzw. „plan żywy”  z niezwykle wymyślnymi kostiumami- ręki mistrzów pracowni Wrocławskiego Teatru Lalek( jak zresztą wszystkie formy w pozostałych spektaklach) jak np. kostiumy trickowe i specjalnie projektowane peruki. „Nowe Szaty Króla” to świat teatru maski-olbrzymie formy maskowe spod których widać tylko nogi aktora. „Brzydkie Kaczątko” zagrane za pomocą lalek bunraku. Spektakl opatrzony piosenkami.

Spektakl złożony z trzech baśni:

  1. „Świniopas” – Problem sztucznego piękna i powierzchowności, który często widać już u dzieci w wieku wczesno szkolnym. Tworzenie liderów na podstawie markowych ubrań czy drogich telefonów, a nie życzliwości wobec innych, aspiracji czy wyników w nauce.
  2. „Nowe Szaty Króla”- Coraz bardziej narastający problem tego co wirtualne czyli tak naprawdę nie istniejące. Wirtualne pieniądze, wirtualne przyjaźnie, wirtualne tożsamości na portalach społecznościowych. Wirtualni bohaterowie z gier komputerowych którym kupujemy coraz większe moce, zdolności za prawdziwe pieniądze.
  3. „Brzydkie Kaczątko”- Problem wykluczenia z grupy, braku akceptacji odmienności. Spychanie na margines dzieci dobrze się uczących, dzieci z małżeństw mieszanych, a często też dzieci niepełnosprawnych.

Każda z baśni jest zagrana w innej formie teatralnej.

„Świniopas” – to tzw. „plan żywy”  z niezwykle wymyślnymi kostiumami- ręki mistrzów pracowni Wrocławskiego Teatru Lalek( jak zresztą wszystkie formy w pozostałych spektaklach) jak np. kostiumy trickowe i specjalnie projektowane peruki. „Nowe Szaty Króla” to świat teatru maski-olbrzymie formy maskowe spod których widać tylko nogi aktora. „Brzydkie Kaczątko” zagrane za pomocą lalek bunraku. Spektakl opatrzony piosenkami.